Fender JV TC72-65 1983
Een telecaster ’72 RI uit de hoogdagen van Fender Japan (Fujigen-Gakki), gemaakt voor de ‘domestic market’. DE JV modellen uit die tijd zijn ondertussen begeerde verzamelobjecten geworden die je hier bij ons niet vaak ziet opduiken. Ze zijn terecht ‘begeerd’ want het zijn steengoede gitaren, gebouwd in de pre-CBS traditie van begin jaren zestig. De uitspraak “Fenders uit Japan zijn beter dan Amerikaanse Fenders” is gebaseerd op de JV modellen en is, voor de gitaren uit die periode, absoluut van toepassing.
Toen ik de gitaar binnen kreeg uit Japan, bleek de hals volledig “pert total”. De truss nut was gebroken, de toets volledig uitgesleten, de frets helemaal op en rond de fretuiteinden was het hout gaan rotten. Heel jammer uiteraard maar ik had het ongelooflijke geluk dat ze bij de “Stratosphere”, een gespecialiseerde Amerikaanse webwinkel, een perfecte originele Japanse Fender replacement neck hadden. De gitaar kon dus worden hersteld zonder de originele integriteit aan te tasten zij het wel dat de hals een stuk jonger is dan de rest van de componenten.
Eén ding heb ik zelf nog wel aangepast, in de stijl van Keith Richards. Ik speel zelf ook niet graag op een tele met de typische vintage ashtray brug. Op één of andere manier zit dat ding onprettig in de weg. Ik heb ‘m dus vervangen door een moderne Genuine Fender brug, zonder opstaande rand en met zes zadels waardoor de snaren individueel kunnen worden ingesteld, wat dan weer de intonatie ten goede komt. Voor de puristen onder ons: een originele brug is niet zo moeilijk te vinden. Dat kan dus makkelijk weer aangepast worden.
De gitaar is stevig gebruikt en heeft dus wel enige 'dings & dongs' maar niks ernstigs. 'Relique' zou ik het nog niet noemen. Eerder wat geloofwaardige cosmetische beschadigingen die het vintage karakter enkel nog benadrukken.
Een erg mooie gitaar die zalig speelt en geweldig klinkt. De Japanse wide-range humbucker klinkt niet als het origineel uit 1972 maar klinkt wel heel bruikbaar en komt ook aardig in de buurt, zeker in vergelijking met de huidige Amerikaanse en Mexicaanse reissues.
Toen ik de gitaar binnen kreeg uit Japan, bleek de hals volledig “pert total”. De truss nut was gebroken, de toets volledig uitgesleten, de frets helemaal op en rond de fretuiteinden was het hout gaan rotten. Heel jammer uiteraard maar ik had het ongelooflijke geluk dat ze bij de “Stratosphere”, een gespecialiseerde Amerikaanse webwinkel, een perfecte originele Japanse Fender replacement neck hadden. De gitaar kon dus worden hersteld zonder de originele integriteit aan te tasten zij het wel dat de hals een stuk jonger is dan de rest van de componenten.
Eén ding heb ik zelf nog wel aangepast, in de stijl van Keith Richards. Ik speel zelf ook niet graag op een tele met de typische vintage ashtray brug. Op één of andere manier zit dat ding onprettig in de weg. Ik heb ‘m dus vervangen door een moderne Genuine Fender brug, zonder opstaande rand en met zes zadels waardoor de snaren individueel kunnen worden ingesteld, wat dan weer de intonatie ten goede komt. Voor de puristen onder ons: een originele brug is niet zo moeilijk te vinden. Dat kan dus makkelijk weer aangepast worden.
De gitaar is stevig gebruikt en heeft dus wel enige 'dings & dongs' maar niks ernstigs. 'Relique' zou ik het nog niet noemen. Eerder wat geloofwaardige cosmetische beschadigingen die het vintage karakter enkel nog benadrukken.
Een erg mooie gitaar die zalig speelt en geweldig klinkt. De Japanse wide-range humbucker klinkt niet als het origineel uit 1972 maar klinkt wel heel bruikbaar en komt ook aardig in de buurt, zeker in vergelijking met de huidige Amerikaanse en Mexicaanse reissues.
